Το Σάββατο 19 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία
Σουρμένων η αντιπολεμική συγκέντρωση αλληλεγγύης που διοργανώθηκε από την
Πρωτοβουλία Αγώνα & Αλληλεγγύης για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες στα Νότια
Προάστια. Στην πλατεία συγκεντρώθηκαν επίσης ρουχισμός και τρόφιμα από
κατοίκους της περιοχής ως ένδειξη αλληλεγγύης στους πρόσφυγες/μετανάστες και
στο δύσκολο αγώνα τους για ζωή. Με αφετηρία την πλατεία, πορευτήκαμε στους
δρόμους των Σουρμένων και της Αργυρούπολης, με τελική κατάληξη την Πλατεία
Αργυρούπολης. Η πορεία ήταν δυναμική, με συνθήματα και με έντυπο υλικό
προπαγάνδιζε στις γειτονιές την ανάγκη συστράτευσης του κόσμου στον κοινό αγώνα
ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στον αγώνα της ταξικής
και διεθνιστικής αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Έχοντας συγκεντρώσει τα υλικά που μας εμπιστεύθηκαν οι
κάτοικοι των περιοχών μας, με τη λήξη της πορείας ένα μεγάλο μέρος των συμμετεχόντων
κατευθυνθήκαμε προς τις εγκαταστάσεις του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, για
να το παραδώσουμε στους πρόσφυγες και να τους ανακοινώσουμε πώς και γιατί
συγκεντρώθηκε αυτό το υλικό, να τους μεταφέρουμε την αλληλεγγύη του κόσμου και
να τους ενημερώσουμε για τις δράσεις μας. Έτσι όπως είχαμε κάνει ως Πρωτοβουλία
και τις προηγούμενες φορές.
Αυτά όμως που
αντιμετωπίσαμε φθάνοντας εκεί ήταν αποκαλυπτικά. Καταρχήν μας απαγορεύθηκε η
είσοδος, κάτι που δεν γινόταν τις προηγούμενες φορές. Μας ανακοινώθηκε πως
κανείς δεν μπορεί να μπει ούτε καν στον ευρύτερο περιφραγμένο χώρο του πρώην
αεροδρομίου, όπου και το γήπεδο χόκεϊ που στεγάζει τους πρόσφυγες, παρά μόνο
“όσοι έχουν δουλειά”. Μια ομάδα ένστολων αστυνομικών αλλά και άλλοι, μη
ένστολοι, που στις ερωτήσεις μας δήλωσαν και αυτοί αστυνομικοί, φρουρούσαν την
είσοδο. Στην επιμονή μας να συναντηθούμε με τους πρόσφυγες και να τους
παραδώσουμε το υλικό μας, στην επιμονή μας ότι ουδέποτε μέχρι τότε είχε
απαγορευθεί η είσοδος σε σωματεία, συλλόγους, φορείς και πρωτοβουλίες
αλληλεγγύης, ούτε και στην Πρωτοβουλία, η απάντηση που πήραμε ήταν πως αυτές
είναι οι εντολές του υπουργείου “τώρα που άλλαξαν τα πράγματα”. Παρ' όλα αυτά,
κατορθώσαμε κουβαλώντας τα πράγματα στα χέρια να μπούμε μέσα από την περίφραξη
και να απαιτήσουμε διευκρινίσεις για την απαγόρευση της εισόδου μας, που
εξακολουθούσε, και σε τι συνίστατο αυτή η “αλλαγή των πραγμάτων”. Κατόπιν
επιμονής μας να παραμείνουμε, κλήθηκαν από τη φρουρά κάποιοι που μας
αυτοσυστήθηκαν ως αρμόδιοι, από τη συνολιμία με τους οποίους όμως δεν
αποκομίσαμε και καμία παραπέρα διευκρίνιση που να κάνει κατανοητό γιατί η
απαγόρευση. Απλώς στερεότυπα επαναλαμβανόταν πως “δεν μπορείτε να μπείτε ούτε
να συναντηθείτε με τους πρόσφυγες”, παρά μόνο να μας κουβαλήσετε (!) τα υλικά
που φέρατε στις αποθήκες μας και μάλιστα με συνοδεία.
Την ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά, έξω ακριβώς από την
περίφραξη υπήρχαν περί τους 100 άνδρες πρόσφυγες (κυρίως Μαροκινοί και
Βορειοαφρικανοί) που είχαν στρατοπεδεύσει πρόχειρα μέσα στο κρύο, χωρίς ούτε
καν υπνόσακους ή σκηνές, κάποιοι άρρωστοι, όλοι πεινασμένοι και διψασμένοι, στους
οποίους επίσης απαγορευόταν η είσοδος στις εγκαταστάσεις του χόκεϊ. Στις
ερωτήσεις μας προς τους αρμόδιους πώς και γιατί αυτοί είναι απ' έξω, δεν πήραμε
επίσης καμία ουσιαστική απάντηση. Η ερώτησή μας πώς γίνεται, καθαρά από άποψη
ανθρωπιάς, μέσα στο χόκεϊ να μοιράζεται συσίτιο και νερό και οι άλλοι πρόσφυγες
έξω να πεινάνε και να διψάνε, επίσης δεν απαντήθηκε καν. Ακούστηκε μάλιστα από
κάπου και μια φωνή “να παν να πιουν στη χώρα τους νερό” !
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μοιράσουμε το υλικό της αλληλεγγύης
στους εκτός εγκαταστάσεων πρόσφυγες, που το είχαν εμφανώς ανάγκη. Μια μεγάλη
σακκούλα γεμάτη καρβέλια ψωμί καταναλώθηκε αμέσως! Αγοράσαμε νερά από το
περίπτερο και τα μοιράσαμε. Σε συζητήσεις που είχαμε μαζί τους έλεγαν πως,
χωρίς κι αυτοί να καταλαβαίνουν γιατί, κρίθηκαν ανεπιθύμητοι είτε λόγω της
εθνικότητάς τους είτε για άλλους λόγους που επίσης δεν τους καταλάβαιναν, μιας
και οι ίδιοι είναι πρόσφυγες. Κάποιοι κρατούσαν κρατικά έγγραφα που έλεγαν πως
έχουν προθεσμία 30 ημερών να εγκαταλείψουν την χώρα (πώς άραγε;) αλλιώς θα
απελαθούν.
Και μια σημαντική παρατήρηση, καθώς η αντίθεση ήταν μεγάλη:
Για όσο χρόνο μείναμε εκεί επιμένοντας να μπούμε και μας το απαγόρευαν, όσο
χρόνο μοιράζαμε το υλικό, μας έκαναν εντύπωση τα πολυτελέστατα πανάκριβα
αυτοκίνητα (volvo, BMW, Jeep, Porche) που πηγαινοέρχονταν άνετα, χωρίς
διαπιστευτήρια, μέσα έξω, προς και από τις εγκαταστάσεις του χόκεϊ. Όταν πάλι
ρωτήσαμε αυτοί γιατί μπαίνουν, μας απάντησαν πως “αυτοί έχουν δουλειά εδώ”.
Τα συμπεράσματά μας
Για “τα πράγματα που
άλλαξαν”
«Η Παγκόσμια Ημέρα για τους μετανάστες έρχεται να μας
υπενθυμίσει τα εκατομμύρια των ανθρώπων που μη έχοντας μια άλλη επιλογή
εγκαταλείπουν τον τόπο τους σε αναζήτηση ενός καλύτερου και ασφαλέστερου
αύριο». Η παραπάνω δήλωση της 18/12/2015 αποδίδεται στον αναπληρωτή υπουργό
Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα. Να υπενθυμίσουμε κι εμείς πως την ίδια ακριβώς μέρα, η πολιτική που
υλοποιεί η κυβέρνηση και το υπουργείο αφήνει νηστικούς και διψασμένους,
παγωμένους στο έλεος του χειμώνα και των διακινητών (προώθησης και
επαναπροώθησης) τους Βορειοαφρικανούς πρόσφυγες. Πως η πολιτική τους κάνει
διακρίσεις και διαχωρισμούς των προσφυγικών πληθυσμών, καθώς οι Βορειοαφρικανοί
δεν είναι ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες αλλά αντιμετωπίζονται σαν επαίτες της
“αλληλεγγύης” τους, σαν παρίες – σκουπίδια και εντέλει παρανομοποιούνται. Έτσι,
για να βρίσκουν εύφορο έδαφος και οι ρατσιστικές υλακές για τους
“λαθρομετανάστες που κόβουν βόλτες στη Γλυφάδα και το Ελληνικό”. Πρόκειται για
τους ίδιους πληθυσμούς που αν είχαν διαβεί τα σύνορα μια μέρα πριν το κλείσιμο
των συνόρων και τη βίαιη εκκένωση της Ειδομένης, θα ήταν πρόσφυγες. Που αν
είχαν γίνει “ψητοί” στους φράχτες της ΕΕ ή αν είχαν πνιγεί στη Λαμπεντούζα,
ενδεχομένως θα γίνονταν δακρύβρεχτες φιλοπροσφυγικές δηλώσεις στα κανάλια σαν
τις παραπάνω.
Πρόκειται προφανώς για πρόσφυγες που “έχασαν” την προσφυγική
ή και τη μεταναστευτική λόγω μη ύπαρξης άλλης επιλογής ιδιότητά τους, εξαιτίας
της αντιμεταναστευτικής και αντιπροσφυγικής πολιτικής που επισημοποιήθηκε στη
Σύνοδο Κορυφής Ε.Έ.- Τουρκίας αλλά και στη Σύνοδο Ε.Ε. - Αφρικής της Βαλέτα για
το προσφυγικό. Οι αποφάσεις και τα “σχέδια δράσης” των συνόδων αυτών, που
εφαρμόζει απαρεγκλίτως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, στοχεύουν με πολλαπλούς τρόπους
(εγκλωβισμός, διέλευση, επαναπροώθηση) στη διαλογή, την καταστολή, την
ελεγχόμενη κινητικότητα και την υπερεκμετάλλευση των προσφύγων και μεταναστών
όπου και με τους όρους που απαιτεί το κεφάλαιο. Αλλά και στο χειρισμό των
προσφυγικών / μεταναστευτικών ροών στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών
ανταγωνισμών, των επεμβάσεων και του ελέγχου σφαιρών επιρροής στις χώρες της Μ.
Ανατολής και της Αφρικής.
Για την “αλληλεγγύη”
Το κέντρο προσφύγων στο Ελληνικό είναι στην πραγματικότητα
ένα hot spot. Γι αυτό το λόγο και απαγορεύεται η είσοδος σε όποια συλλογικότητα
βλέπει την αλληλεγγύη από διεθνιστική,
αντιιμπεριαλιστική και ταξική σκοπιά. Γι' αυτό το λόγο, ευνοείται μόνο η άριστη συνεργασία των
κυβερνητικών μηχανισμών με τις καλοπληρωμένες ΜΚΟ και εμποδίζεται οποιουδήποτε
άλλου είδους αλληλεγγύη ή περιορίζεται καθ υπόδειξη στο ρόλο του κουβαλητή των
υλικών μέχρι τις αποθήκες. Την πρώτη περίοδο ήταν απαραίτητο για την κυβέρνηση
να στηθεί ένα ανθρωπιστικό φιλοπροσφυγικό προσωπείο. Γι' αυτό και τα
κροκοδείλια δάκρυα για τους μικρούς Αϊλάν και οι φιέστες της μετεγκατάστασης
των 30 Σύρων προσφύγων. Γι αυτό δεν εμποδίστηκε και αφέθηκε να εκφραστεί η
ανιδιοτελής και αυθόρμητη αλληλεγγύη του λαού με τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης.
Η κυβερνητική προπαγάνδα “πούλαγε αλληλεγγύη” τον πρώτο καιρό αφενός για να
εκμεταλλευτεί πολιτικά τη γνήσια συμπαράσταση των λαϊκών ανθρώπων και αφετέρου
για να στηθεί ένας μηχανισμός ελέγχου και χειρισμού των προσφυγικών /
μεταναστευτικών πληθυσμών. Στη συνέχεια και για να εξυπηρετηθούν οι πολιτικές
της καταγραφής, της διαλογής και των διακρίσεων, για να καταστρωθεί το έργο της
«Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιστροφών»,
δηλαδή των απελάσεων και επαναπροωθήσεων, είναι απαραίτητη η αγαστή συνεργασία
κράτους και ΜΚΟ και εκείνων των “εθελοντών” που η όποια δράση τους θα είναι
προσαρμοσμένη, ενσωματώσιμη και τελικώς θα αποτελέσει βάση δεδομένων είτε ενός
σύγχρονου οργανωμένου σκλαβοπάζαρου προς τις ευρωπαϊκές αγορές είτε
επαναπροωθήσεων. Με λίγα λόγια, των ανθρώπων “που έχουν δουλειά”. Τα υπόλοιπα
θα αναλάβουν η Frontex, η συνοριοφυλακή και η ακτοφυλακή, οι ομάδες ταχείας
επέμβασης, εντείνοντας την καταστολή.
Ως Πρωτοβουλία Αγώνα για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες στα
Νότια Προάστια εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των προσφύγων και των
μεταναστών για ζωή με δικαιώματα, είτε συνεχίζουν το δρόμο τους προς τις χώρες
προορισμού τους είτε παραμένουν εδώ. Είμαστε ενάντιοι στις απελάσεις –
επαναπροωθήσεις προς τη φρίκη του πολέμου και της εξαθλίωσης. Είμαστε ενάντιοι
στον εγκλωβισμό τους και στην ομηρία τους στα πλαίσια των αντιπροφυγικών /
αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Να συμβάλλουμε με την ταξική και διεθνιστική μας
αλληλεγγύη του αγώνα, ανεξάρτητη από κράτος και ΜΚΟ, σε κοινούς αγώνες ενάντια
στον πόλεμο, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, το ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Στους πρόσφυγες και μετανάστες - θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της
οικονομικής εξαθλίωσης αξίζει να γίνουν οι ίδιοι υποκείμενα αυτού του αγώνα, με
ψηλά το κεφάλι, με αξιοπρέπεια, μαχητικότητα, αντίσταση και διεκδίκηση των
δικαιωμάτων τους.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Σωματείων – Συλλόγων – Συλλογικοτήτων στα Νότια Προάστια
prosfygesnotia.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου